System tonowy OM100 – jak to działało.
Podczas kilku wywiadów z krótkofalówkami natknąłem się na pytanie: Jak to faktycznie działa, dziesięć dziesięć “System tonów”? Dlatego postanowiłem napisać ten post.
Formatuj APT. 1 jest oryginalnym dokumentem patentowym z rysunkiem odbiornika i nadajnika. Najpierw wyjaśnijmy nadajnik. Składał się z baterii D, transformator wysokiego napięcia K, klucze i, dwa wyłączniki elektrolityczne i iskiernik utworzony przez dwie kule S i B. Jeśli weźmiemy pod uwagę tylko jeden przerywacz, dochodzimy do klasycznego nadajnika iskier. Przerywając prąd w obwodzie pierwotnym p transformatora K, w uzwojeniu wtórnym c indukowane jest wysokie napięcie, które powoduje przeskok iskry w iskierniku. Ta iskra powoduje tłumione oscylacje w obwodzie anteny. Częstotliwość rezonansowa obwodu anteny jest określona przez indukcyjność uzwojenia wtórnego transformatora oraz pojemności iskiernika i przewodu anteny. Ze względu na wysoką indukcyjność częstotliwości rezonansowe mieściły się w zakresie od kilkudziesięciu do kilkuset kHz. Rytm przerwy w obwodzie pierwotnym powodował modulację wypromieniowanego sygnału. Murgaš użył tego w swoim systemie Tón, że użył dwóch przerywaczy o różnych częstotliwościach przerwań. W ten sposób stworzył system z dwoma tonami o tej samej długości, który zastąpił kropkę i kreskę alfabetem Morse'a. Dzięki temu był w stanie skrócić czas transmisji do około jednej trzeciej. Zaletą takiego przerywacza było, że nie było opalania kontaktów, ale wadą jest stosunkowo duży spadek napięcia. W wersji próbnej, przy napięciu na uzwojeniu pierwotnym transformatora 24 W i prąd 5 I prawdopodobnie nastąpił spadek 30 V. Oznacza to, że ponad połowa napięcia zasilania.
Działanie wyłącznika elektrolitycznego wyjaśniono na rys. 2. Ten przerywacz składał się z dwóch elektrod oddzielonych szklaną miseczką z małym otworem. Przewodzące połączenie między elektrodami zapewnił elektrolit. Gdy przez elektrolit przepływa prąd o dużym natężeniu, nagrzewa się i w otworze kubka tworzy się pęcherzyk gazu, który przerywa przepływ prądu elektrycznego. Przy większym otwarciu częstotliwość zakłóceń była mniejsza.
Bardziej skomplikowanym przypadkiem jest odbiornik na ryc. 3. Z dzisiejszej elektrotechniki znajdziemy w niej tylko akumulator i słuchawkę. Detektor był mechaniczny, zasilany przez mechanizm zegarowy. Czułość detektora zależała od ustawienia nacisku między piórem stykowym a węglowym stykiem obrotowym. Zasada działania takiego detektora polegała na zmniejszeniu rezystancji przejścia między tymi stykami pod wpływem dostarczonego impulsu z anteny. O jakości detektora decydowała równomierność nacisku pomiędzy stykiem obrotowym a stalowym piórem. Kiedy zbudowałem taki odbiornik, Interesowała mnie wrażliwość. Próbowałem zmierzyć to na częstotliwości 100 kHz, poniżej mój generator już nie działa. Ona była “zdumiewający” dla stosunku sygnału / hałas 6 dB było 50 mV, Co jest 5 razy więcej niż S9 + 40 dB zgodnie z aktualną skalą S. Do uzyskania takiego samego stosunku sygnału do szumu potrzebny był kryształ bez wzmacniacza niskotonowego 15 mV.
mam nadzieję, że ten artykuł pomógł zrozumieć trudne początki pionierów radiowych. Ale, podczas gdy oni zmagali się z niską czułością odbiorników, a my z kolei z wieloma awariami “także amatorzy”, regulaminy i podobne przyjemności życia.
Więc ty 73 Miro OM3CKU
